Steeds weer ervaar ik dat mensen die bij mij in de praktijk komen, vastzitten in “het verhaal” van hun verleden. Een verhaal waardoor ze tot niet helpende overtuigingen zijn gekomen die ze steeds weer opnieuw in hun leven bevestigd zien. Ze komen vast te zitten en ervaren als gevolg hiervan vermoeidheid, overspannenheid, burn-out, eenzaamheid, ongelukkig zijn en problemen in de relatie met anderen.
Ons worden eisen, verwachtingen en maatschappelijk succes voorgehouden waardoor we opgejaagd worden. Dit ontneemt ons de dagelijkse noodzakelijke tijd voor onszelf. Tijd om even stil te worden en te reflecteren wat
ontmoetingen en gebeurtenissen gevoelsmatig met ons doen. We voelen ons steeds weer beoordeeld en hebben geleerd te oordelen over onszelf. We veroordelen onszelf als onvoldoende. In die tredmolen rennen we harder en harder vanuit de wens om goed bevonden te worden. Door anderen en door onszelf. Zoals een gekooide hamster dat doet die geen uitweg kent en de tredmolen in zijn kooi neemt om zijn energie kwijt te kunnen.
Met het uitschakelen van ons gevoel trachten we te overleven. Met onze redeneringen, ons denken zoeken we verklaringen. We redeneren waarom iets wel of niet goed is. Deze redeneringen worden het fundament waarop we ons huis, ons leven bouwen. Dat gaat een tijdlang goed totdat we vastlopen. Dit kan zijn omdat we tot de ontdekking komen dat het fundament waarop we ons leven hebben gebouwd op drijfzand staat waardoor ons zorgvuldig gebouwde huis wegzakt. Ook het niet verankeren van het fundament aan de stevige rotsen (door overgenomen adviezen van anderen die niet bij ons passen) kan er voor zorgen dat het huis wegglijdt. Effecten hiervan zijn zichtbaar doordat er scheuren ontstaan in ons leven. Het lukt niet meer. We kunnen niet meer. We weten niet meer wat we moeten doen om de situatie te redden. We gaan nog harder rennen. Nog beter ons best doen. Want dat kennen we. We verliezen het contact met onszelf, onze naasten. De vertaling hiervan zien we in problemen op het werk, in onze relatie, ons gezin of in de gezondheid waarvan de schuld buiten ons lijkt te liggen. We weten niet meer hoe uit de tredmolen te komen.
Ook uit eigen ervaring weet ik hoe dit voelt. Terugkijkend op de weg die ik destijds heb gevolgd weet ik dat met name de ervaringsgerichte tools die mij werden aangereikt en waarmee ik zelf aan de slag kon gaan, mij effectief hebben geholpen de weg terug te vinden die bij mij past.
Dat is wat ik nu zelf in mijn praktijk aanbiedt aan anderen. Vanuit het verhaal gaan we samen aan de slag en volg je steeds meer je eigen pad vanuit de inzichten en ervaring die je vanuit oefeningen opdoet. Dat kan soms heel snel gaan. Zeker als je weer hebt ontdekt wat jouw eigen gevoel of intuïtie je zegt. Zo kreeg ik onlangs iemand langs die compleet was vastgelopen in haar werk. Zoekend naar waar haar roeping zou kunnen liggen die ze – in ieder geval nog 7 jaar- in betaald werk zou kunnen realiseren. Ze had al de tijd genomen om stil te staan bij haar verleden. Echter de overtuigingen die ze zich eigen had gemaakt en die ook door anderen werden bevestigt hielpen haar niet tot een keuze te komen. In slechts enkele sessies waarin de rust werd genomen om verlangens en kwaliteiten op te halen en deze ‘in te voelen’ werd tijdens een oefening door haar zelf ervaren welk toekomstig werk goed bij haar paste. Waartoe ze zich geroepen voelde. Deze eigen wouw-ervaring werd voor haar een krachtige basis om zelf het vervolgproces op vorm te geven en om tot actie over te gaan. Haar ervaring heb ik op mijn website www.albertcoaching.nl geplaatst.